روزنامه جام جم در شماره سه شنبه بیست و ششم آبان در یادداشتی با قلم سونیا پوریامین می نویسد: شکل و شمایل کانون خانواده ها این روزها اندک اندک در حال تغییر است. خانواده های شهری اکنون کمتر کانونی برای گفت وگوهای صمیمانه و درد دل های صادقانه و نصایح مشفقانه دارند.
در این یادداشت می خوانیم: دیالوگ های خانوادگی به دلیل جایگزینی فضای مجازی در حال رنگ باختن است و گوشی های هوشمند تلفن همراه با صفحات، گروه ها، کانال ها و بازی های متعدد و پرجاذبه مجازی، زمان چندانی برای کودکان، نوجوانان، جوانان و حتی مادران و پدران باقی نمی گذارد.
موضوع ورود گوشی های هوشمند تلفن همراه به محیط های خانواده، تنها مختص خانه نیست. در مهمانی ها، اتومبیل، سفر، گشت و گذارهای خانوادگی هم موبایل ها رقیب بسیار بزرگی برای ارتباطات خانوادگی شده اند.
در سال های اخیر شبکه های اجتماعی و نرم افزارها و اپلیکیشن های ارتباطی آنچنان رواج یافته که برای کاربران خود امکان ارتباط بیشتر و آسان تر را با گروه های مورد نظر کاربر فراهم و دایره روابط مجازی را بزرگ تر کرده است.
چندی پیش رئیس انجمن مددکاری اجتماعی ایران اعلام کرد که طبق پژوهش های انجام شده، میانگین صحبت اعضای خانواده های ایرانی با یکدیگر در مدت شبانه روز به ۱۵ دقیقه رسیده است.
با این حساب، اگر این شرایط به همین ترتیب ادامه پیدا کند، نسل آینده، نسلی خواهد بود که در فضایی خالی از ارتباط کلامی با خانواده رشد کرده و شکل گرفته است؛ نسلی که از مهارت های بیانی، در ابراز محبت و علاقه و برقراری ارتباط با دیگران کم بهره است و از این نظر با خلأ های بسیاری مواجه است.این روزها یک بازی شبکه ای آنلاین که در محیط اپلیکیشن موبایل تعریف شده، بیش از دیگر اشکال فضای مجازی، وقت کوچک و بزرگ و پیر و جوان را در کشور ما به خود اختصاص می دهد.
نتایج یک پژوهش بین المللی نشان داده است که استفاده زیاد از فضای مجازی با پیوند ضعیف اجتماعی مرتبط است. برعکس، کاربرانی که از اینترنت کمتر استفاده می کنند، به طور قابل ملاحظه ای با والدین و دوستانشان ارتباط بیشتری دارند. همه اینها برای آن است که بگوییم بیایید حالا، در این موقعیت خاص که قطعا مقطعی از یک تحول اجتماعی در جامعه ماست، ما والدین نقشی را که به عهده داریم، بدرستی عمل کنیم تا فردا، نسل آینده که کودکان امروز ما هستند، در تحلیل هایشان به خاطر کوتاهی هایی که مرتکب شده ایم، شماتتمان نکنند.
بیایید تا جایی که ممکن است از خرید تبلت و موبایل به عنوان اسبا ب بازی برای کودکان دبستانی مان خودداری کنیم. باور کنیم که استفاده از وسایل دیجیتالی مانند تبلت و گوشی تلفن همراه یا رایانه اعتیادآور بوده و کودکان و نوجوانان را به پرخاشگری در رفتار نسبت به اطرافیانشان مبتلا می کند.
استفاده از تلفن همراه و تبلت را در خانه محدود کنیم و برای بچه های کوچکمان گلستان، شاهنامه و کلیله و دمنه بخوانیم تا به جای آموزه های بیگانه فرهنگ غربی، ارزش های ایرانی ـ اسلامی مان را به نسل آینده منتقل کنیم. بیاییم با گذراندن اوقات بیشتری با فرزندان در فضای بیرون از خانه کاری کنیم که فرزندان ما از نظر عاطفی، احساس خلأ نکنند و جهت جبران این کمبود به فضای مجازی پناه نبرند.
